Απόφαση Συνέλευσης Πολυτεχνείου

Εμπρός για της γενιάς μας τα πολυτεχνεία!

Ο Νοέμβρης είναι πάντα ένας μήνας ιδιαίτερος. Δεν είναι μόνο οι μνήμες που ξυπνά στον κόσμο που έζησε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, άλλωστε οι μνήμες κάποτε κλείνουν τον κύκλο τους, και παίρνουν θέση στην Ιστορία. Είναι αυτό το σάλπισμα για εξέγερση, για αντίσταση και πάλη που πάντα βρίσκει νέους, εκρηκτικούς δρόμους μέσα στην επικαιρότητα και επανέρχεται στο προσκήνιο. «Εδώ Πολυτεχνείο…»

Το μήνυμα του Πολυτεχνείου ξεφεύγει από τα όρια του «ρεαλιστικού», συμβολίζει την έκρηξη των λαϊκών προσδοκιών σε μια κορύφωση που τότε δεν μπόρεσε να ελέγξει κανείς, ούτε οι χαφιέδες της χούντας, ούτε οι επίσημες πολιτικές δυνάμεις, ακόμα και της τότε Αριστεράς. Το Πολυτεχνείο ήταν νικηφόρο όχι μόνο γιατί ο κόσμος συγκρούστηκε έμπρακτα με το καθεστώς αλλά γιατί έθεσε ζητήματα πέρα απ’αυτό, που αμφισβήτησαν την ίδια του την ύπαρξη και την πολιτική σε κάθε επίπεδο από την σκοπιά των αναγκών της νεολαίας και των εργαζομένων.

Το μήνυμα του πολυτεχνείου υπάρχει σήμερα και παραμένει επίκαιρο. Το μήνυμα του πολυτεχνείου αποκρυσταλλώνεται με τον πιο καθαρό τρόπο στο μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα των δυο τελευταίων χρόνων, στις ηρωικές απεργιές των δασκάλων, στις καταλήψεις των μαθητών.Ήταν αυτά τα δυο χρόνια – κατά κάποιο τρόπο – όπως και τότε που οι φοιτητές ύψωσαν το ανάστημα τους απέναντι στην προώθηση των αναδιαρθρώσεων από την κυβέρνηση, πρόταξαν τα συμφέροντα τους μπροστά, σύνδεσαν τον αγώνα τους με ολόκληρη την κοινωνία και πάλεψαν μέχρι τη νίκη. Αν κάτι μπορούμε να μάθουμε από εκείνον το Νοέμβρη είναι ότι οι μαζικοί και ανυποχώρητοι αγώνες μπορούν να νικούν! Φέτος το πολυτεχνείο οφείλει να αποτελέσει κόμβο για τη συνέχεια της δράσης μας. Από τη μεγάλη νίκη που κατάφερε το φοιτητικό αλλά και ευρύτερο εκπαιδευτικό κίνημα στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, σήμερα ένα ζωντανό πανεκπαιδευτικό μέτωπο μπορεί να ανατρέψει την αναδιάρθρωση συνολικά στην εκπαίδευση. Μπορεί να αποτελέσει το βήμα για ένα μέτωπο νεολαίας και εργαζομένων για την ήττα και ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής. Ειδικά σε μια στιγμή που η αδυναμία της κυβέρνησης να προωθήσει συνολικά την αναδιάρθρωση είναι φανερή.34 χρόνια μετά το φοιτητικό κίνημα συνεχίζει να δίνει τη μάχη υπεράσπισης και διεκδίκησης των αναγκών του και συνεχίζει να δίνει τις μάχες με άξονα το ίδιο σύνθημα: "Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία"

Για εμάς σήμερα ΨΩΜΙ σημαίνει: εναντίωση στην εργασιακή αναδιάρθρωση που προωθεί η κυβέρνηση. Είναι σήμερα που απαιτείται η πιο ισχυρή εναντίωση με την προώθηση των μέτρων για την ελαστικοποίηση της εργασίας, για την συνολική χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων. Είναι σήμερα που η κυβέρνηση επιλέγει να προωθήσει το ζήτημα του ασφαλιστικού που στο στόχαστρο έχει κυρίως τους εργαζόμενους κάτω των 35 ετών αλλά και τους ήδη εργαζόμενους. Μέσω της ενοποίησης και της περαιτέρω καταλήστευσης των ταμείων της αύξησης του ορίου συνταξιοδότησης, καταπατείται οποιαδήποτε κατάκτηση των εργαζομένων και της νεολαίας. Εισάγεται η ατομική διαπραγμάτευση και η ανταποδοτική ασφάλιση αφού ο εργαζόμενος θα μπαίνει στην περιπλάνηση για να «αγοράσει» το δικαίωμα στην περίθαλψη. Παράλληλα τα όρια ηλικίας αυξάνονται και γίνονται εξοντωτικά. Ειδικά για τη γενιά μας μια τέτοια αλλαγή θα σημαίνει ότι σαν αυριανοί εργαζόμενοι θα έχουμε ακόμα πιο ελαστικές σχέσεις εργασίας καθώς επίσης και τεράστεια αύξηση της ανεργίας. Παράλληλα η ενοποίηση των ταμείων θα μετατρέψει την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τη σύνταξη σε όνειρο θερινής νυκτός.

Απέναντι στην πολιτική που θα θέλει τον εργαζόμενο να δουλεύει με ακόμα πιο ελαστικούς όρους και να είναι ακόμα πιο πειθαρχημένος στις ανάγκες της εργοδοσίας που φέρνει τον πιο αντιλαικό προυπολογισμό και τη νέα αντεργατική συλλογική σύμβαση εργασίας, το σύνθημα του Πολυτεχνείου πρέπει να μπει μπροστά και να καθοδηγήσει τους αγώνες μας. Άλλωστε κεντρικός στόχος των μεταρρυθμίσεων σε παιδεία και εργασία είναι η καθιέρωση ενός τέτοιου «νέου» μοντέλλου εργαζομένου με τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Να κρατήσουμε το νήμα που συνδέει του αγώνες του τότε με τους πρόσφατους αγώνες του ΑΣΕΠ (’98), του ασφαλιστικού (’01) και της απεργίας των δασκάλων πέρσι. Να κρατήσουμε το νήμα που φέρνει το πολυτεχνείο στο σήμερα όχι για να γιορτάσουμε απλά τον τότε αγώνα αλλά για να μιλήσουμε για αυτούς που έχουμε να δώσουμε σήμερα.

Για εμάς σήμερα ΠΑΙΔΕΙΑ σημαίνει: εναντίωση στην πολιτική της απαξίωσης των πτυχίων, της εντατικοποίησης και της πειθάρχησης, της ανταποδοτικής και επιχειρηματικής λειτουργίας των σχολών. Το αίτημα για ΠΑΙΔΕΙΑ σήμερα απαιτεί την ανατροπή του νόμου – πλαισίου, να σταματήσει η αναθεώρηση του άρθρου 16, να ανατραπούν οι νόμοι για ΔΟΑΤΑΠ, ΙΔΒΕ, Αξιολόγηση – Πιστωτικές Μονάδες, να σταματήσει οποιαδήποτε κίνηση για ισοβάθμιση των ΚΕΣ με τα ελληνικά πανεπιστήμια προς τα κάτω. Η «ΠΑΙΔΕΙΑ» δεν χωρά στην πολιτική της διαγραφής των φοιτητών, της απαξίωσης του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, της απουσίας ασύλου, του κατακερματισμού των πτυχίων, την ενίσχυση της σύνδεσης μεταξύ έρευνας και αγοράς. Το αίτημα για πραγματική Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία ζει και τροφοδοτείται από τις περσινές μας κινητοποιήσεις, τις πολυάριθμες καταλήψεις και τη πρωτοφανή μαζικότητα στους δρόμους. Η παιδεία στο τόπο μας ζει πρώτα και κύρια γιατί οι φοιτητές της δεν κοιμήθηκαν. Και το πολυτεχνείο ζει και θα ζει όσο οι φοιτητές θα οργανώνονται με μαζικές διαδικασίες, όσο οι φοιτητές θα παλεύουν,όσο θα διεκδικούν τις ανάγκες τους, όσο θα τολμάνε να ανατρέπουν τους αντεκπαιδευτικούς σχεδιασμούς των κυβερνήσεων με νικηφόρα προοπτική. Η παιδεία τη 17^η Νοέμβρη του 2007 τιμά το πολυτεχνείο γιατί ήταν σύσσωμη στο δρόμο, τιμά τον αγώνα γιατί έκανε αγώνα, τιμά όσους τότε πάλεψαν γιατί συνεχίζει να παίρνει νίκες,συνεχίζει να διεκδικεί.

Για εμάς σήμερα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ σημαίνει: εναντίωση με την πολιτική της περιστολής των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Σημαίνει εναντίωση με την προσπάθεια συνταγματικής κατοχύρωσης (βλ. αναθεώρηση) της δυνατότητας των κυβερνήσεων να επεμβαίνουν όταν εκτιμούν ότι μια κοινωνική μερίδα «διαταράσσει την κοινωνική συνοχή», σημαίνει εναντίωση με τη πολιτική που θέλει την κατάργηση του ασύλου, τον χαρακτηρισμό των απεργιών ως παράνομων και καταχρηστικών (ναυτεργάτες), τις κάμερες στις πορείες. Σημαίνει πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που βαλτώνουν από την Ιρακινή Αντίσταση, ενάντια στο ελληνικό κεφάλαιο που πλέον στηρίζει και στρατιωτικά την κατοχή του Αφγανιστάν. Το αίτημα για ελευθερία είναι ισχυρό όσο γίνεται απεργία ή κατάληψη, όσο ο λαός οργανώνεται σε συλλογικότητες, όσο παλεύουμε για τα δημοκρατικά μας δικαιώματα, όσο πάμε κόντρα στη τρομολαγνεία και την αστυνόμευση, όσο ισχυροποιούμε το αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο μέσα στην κοινωνία.

1973 – 2007: 34 χρόνια αγώνες και συνεχίζουμε!

Η ιστορία του λαϊκού κινήματος γράφεται με έντονο κόκκινο χρώμα τα τελευταια χρόνια. Αυτός οι μαζικοί λαικοί αγώνες δεν αποτέλεσαν ευχολόγιο αλλά όπως έδειξαν οι φοιτητικές καταλήψεις και οι ηρωικές απεργίες των δασκάλων τη μόνη ρεαλιστική απάντηση σε όλους αυτούς που εναντιώνονται στα συμφέροντα μας και στην ίδια μας της ζωή. Το πολυτεχνείο είναι σήμερα εδώ για να συσπειρώσει τη νεολαία, την υπόλοιπη εκπαίδευση και τους εργαζόμενους απέναντι στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που προωθεί η κυβέρνηση με την συνεργασία ή ηθελημένη απουσία του ΠΑΣΟΚ. Απέναντι σε κάθε λογική που θα θελήσει να δει την κομματική επιβεβαίωση της και θα θελήσει να κατασκευάσει τεχνητούς διαχωρισμούς εμείς αντιπροτείνουμε την σημασία της συσπείρωσης του φοιτητικού κινήματος γύρω από τις μάχες που έχει να δώσει. Μια τέτοια λογική δεν μπορεί παρά να μιλά μια πορεία και πολιτικό πλαίσιο εναντίωσης στον πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής η οποία θα είναι πρώτα από όλα υπόθεση των φοιτητικών συλλόγων και του ανοιχτού αμεσοδημοκρατικού συντονιστικού που θα καλέσουν αυτοί σε σχέση με το πολυτεχνείο.

Φέτος το πολυτεχνείο δεν μπορεί παρά να διαπεραστεί από τον συνολικό αναβρασμό στην εκπαίδευση, δεν μπορεί παρά να μιλήσει για όσα συμβαίνουν σήμερα στο φοιτητικό και ευρύτερο εκπαιδευτικό κίνημα. Φέτος είμαστε πιο «κοντά στην ουσία του πολυτεχνείου» γιατί πέρυσι ξαναπιάσαμε το νήμα του αγώνα. Το νήμα που μας συνδέει πίσω με τους αγώνες και τις καταλήψεις του ’90 – ’91 οι οποίες και τότε απέτρεψαν το σύνολο του σχεδιασμού της ΝΔ για την παιδεία και στη διάρκεια των οποίων συνέβη ένα γεγονός που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα: Η δολοφονία του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα στην Πάτρα, από τους τραμπούκους της ΟΝΝΕΔ. Η δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα είναι μια υπόθεση ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ άμεσα συνυφασμένη με τη δυνατότητα των εργαζομένων και της νεολαίας να υπερασπίζονται το δικαίωμα όχι μόνο της ελευθερίας του λόγου αλλά και της αντίστασης σε όποιες αποφάσεις απειλούν τα συμφέροντά της. Δεν είναι εξάλλου καθόλου τυχαίο ότι κατά τη διάρκεια της μεγαλειώδης φοιτητικής εξέγερσης των τελευταίων δυο χρόνων μια από τις μεγαλύτερες πορείες στην Πάτρα (με συμμετοχή όλων των συλλόγων) πέρασε από το μνημείο του Νίκου Τεμπονέρα αποδεικνύοντας ότι οι αγώνες μας έχουν μνήμη.

Το πολυτεχνείο ΖΕΙ στους αγώνες του λαού και της νεολαίας ενάντια:

§ Στην πολιτική της κυβέρνησης και όσων συναινούν σε αυτή

§ Στην αντιδραστική αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης. Να μην αναθεωρηθεί το αρ. 16, καμία προώθηση του «νέου Νόμου – Πλαίσιο», να αποσυρθούν οι νόμοι για Αξιολόγηση – ΙΔΒΕ – ΔΟΑΤΑΠ, κανένας στημένος διάλογος

§ Σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Καταδίκη της επέμβαση στο Λίβανο. Κανένας στρατιώτης έξω από τα σύνορα. Έξω οι βάσεις. Νίκη στην Ιντιφάντα. Λευτεριά σε Ιράκ και Παλαιστίνη.

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ

§ Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση Δημόσια και Δωρεάν – ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό

§ Λιγότερη δουλειά – δουλειά για όλους μόνιμη και σταθερή με ασφάλιση και αύξηση των αποδοχών.

§ Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών-Καμία Ανταποδοτική και Επιχειρηματική Λειτουργία

§ Κάτω τα χέρια από το Άσυλο – Διεύρυνση σε χώρους εργασίας και σχολεία – διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων

Αποφασίζουμε:

§ Τριήμερη κατάληψη του Παραρτήματος 15-16-17 Νοέμβρη. Πορεία των συλλόγων το Σάββατο 17 Νοέμβρη το απόγευμα και η οποία θα περνάει από το μνημείο του δολοφονημένου καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα

§ Ανοιχτό συντονιστικό για την υλοποίηση της απόφασης του συλλόγου

§ Συντονισμός του συλλόγου με άλλους συλλόγους εκπαιδευτικούς και εργαζομένους στη βάση του πλαισίου

Στήριξη της πανεκπαιδευτικής απεργίας στις 26 Νοέμβρη